65 yıllık çok partili hayatta ülkeyi seçime bile götürememiş (ve bunun için de bir savaşa bulaşmış) bir partinin ayakta durması mümkün mü?

Hem İmralı ve Kandil’le ilişkiler hem de çözüm sürecinde muhataplık konularında ‘Türkiyelileşen’ bir HDP’nin vermesi gereken bazı kararlar, aşması gereken bazı engeller var.

AK Parti’yle işbirliği yapan bir CHP’nin tabanındaki sol-sosyalist-demokrat unsurlar HDP’ye, milliyetçi-ulusalcı oylar MHP’ye kayabilir. Böyle bir koalisyon durumunda ‘sol’da ana muhalefet işlevini HDP’nin göreceğini unutmayalım.

Her durumda uzun süreli olamayacak böyle bir koalisyon Türkiye’de iktidarı ve iktidar alternatifini sağ-sol eksenine ayıracak, muhalefet işlevini ‘sol partiler’e bırakacaktır.

AK Parti rejim değişikliği yapma hayalini kaybetti. Bu gerçekle yüzleşirlerse ve dolayısıyla ‘yeni Türkiye’ adı altında faşist bir rejim kurma hayalini bir kenara bırakırlarsa ‘normal’ bir siyasi partiye dönüşebilirler.

Ne otoriter laikliğin ne de otoriter muhafazakârlığın çözüm olmadığı anlaşıldıysa eğer özgürlükçü, demokratik ve laik bir toplumsal uzlaşı uzak değil.

HDP’nin 7 Haziran seçimlerinde barajı aşması Türkiye’de yeni bir değişim dalgasını tetikleyebilir. Sadece AK Parti’nin iktidar konumu değil, muhalefet çevreleri ve Kürt siyasal hareketinin kendisinin de değişimi mümkün böyle bir sonuç karşısında.

İslamcılar aslında fena halde yalnız ve azınlıkta. Biliyorum, devletin zorlayıcı gücüne ve toplum mühendisliğinin imkanlarına güveniyorlar. Ama bizatihi kendi varlıkları bu iki mekanizmanın da işlemediğinin ispatı. Boşa zorluyorlar…