Bu günleri atlatırsak dünya aynı yer olmayacak muhtemelen ama biz en azından daha iyi insanlar olarak çıkalım bu imtihandan, “Biz ne yaptık?” diye düşünmüş olalım, üstümüze düşen dersi almış devam edelim hayata.

Bariyerlerle çevirmeye devam ediyorsunuz ya sokakları, meydanları, hayatları… Korkunuz çok yerindedir. Siz de biliyorsunuz, o bariyerler engel değil, kızkardeşlik sizin masa başında koyduğunuz sınırları aşacak, haddinizi bilin diye azarladığınız kadınlar, o haddi aştığında dünya sizin için bile daha güzel bir yer olacak…

Hukuk tarihi, savcıları, hakimleri ve ‘manevraları’ değil bazı iyi insanların başına gelenleri anlatıyor…

Bütün bunlar hiç olmamış gibi hayatlarına devam edenler, şimdi en çok izlenen kanallardan birinde güçlü ve büyük Türkiye’ye dair akşam haberleri bittikten sonra, portakal yiyerek üniversiteden atılan bir aydının çocuğuna ameliyat parası bulmak için suça sürüklenmesini mi izliyor?

Umutlu günlerin başlangıcı olsun 2020, Uzay’a gidememiş olsak da, iki karış toprağımız üstünde huzurla yaşayabileceğimiz.

Ya biz yanlış biliyoruz politika nedir, ya da birileri gözümüzün içine baka baka yalan söylüyor ısrarla… Zira Betül hanıma bakacak olursak bu ülkede başımıza gelmiş veya gelecek hiçbir şey politik değil.

Borçlarını ödeyemeyen baba, atanamayan öğretmen, işyerindeki psikolojik baskılara dayanamayan çalışan… İş bulma umudunu yitirenler, geçinemeyenler, eve ekmek götüremeyenler, kendisini aciz, hiçbir işe yaramaz hisseden milyonlarca insan.

Katilleriyle ve onların sığındıklarıyla yüzleşme imkanı olmayan bütün kadınlar için, başka bir kadının ardından aynı cümlelerin kurulmaması için..

Genç bir kadın hakim adliyede Kıvanç Tatlıtuğ ile çektirdiği fotoğraf tartışma yarattı. Adli yıl açılışlarında Saray’ın önünde sıraya girerler, cübbe ilikler, devletin başı ile su sızmaz pozlar verirler… Bütün bunların yanında bir hakime hanımın bir artistle hatıra fotoğrafı çektirmesi pek hafif, pek masum kalabilir…

Bilakis sizin o ‘teferruat’ gördüğünüzü içinden çekip aldığınızda vatandan geriye, imtiyazlı bir azınlık dışında kimsenin mutlu olmadığı kuru bir toprak parçası kalır…