Ukraynalı Polina üç yaşında. ‘Nöroblastom’ adlı nadir rastlanan çocukluk çağı kanser türlerinden biriyle mücadele ediyor.
Küçük yaşta çocukları kansere yakalanan anne-babasının işi zordu ama 24 Şubat’ta Rusya ülkelerini işgal edince daha da zorlaştı. İşgalden birkaç gün sonra Polina’nın tedavisi için şart olan ilaçlar tükendi. Durum böyle olunca ülkenin ikinci büyük kenti Harkov’da yaşayan aile onu Polonya’ya götürme kararı aldı.
BBC muhabiri Sarah Rainsford geçen hafta annesi Kseniya’yla konuştuğunda o ve Polina ‘sığınak olarak kullandıkları’ banyodaydı. Polina da kameraya seslendi: “Sığınaktayız çünkü bombalar var.”
Annesi kızının ilaçları bittiği için kaygılıydı ve saldırılar sürerken riski göze alıp ülkeyi terk etmek üzere tren istasyonun yolunu tuttu. İstasyon çok kalabalıktı. Oradan da Rainsford’la konuşan Kseniya, “Dışarıdan silah ve bomba sesleri geliyor. Burası çok kalabalık. Ya evde kalacaktım ya da kızımın tedavisinin devam edebilmesi için yola çıkacaktım. Çok korkuyorum yanlış mı yaptım diye umarım sağ salim Polonya’ya ulaşırız” dedi.
Kseniya’nın korktuğu başına gelmedi. Yanlış yapmamıştı. Biraz zor da olsa dört gün sonra anne-kız Polonya’ya ulaştı. Tek sorun ülkedeki seferberlik nedeniyle Kseniya’nın eşini, Polina’nın babasını geride bırakmış olmasıydı.
İstasyonda gözlerinden yaşlar süzülerek ayrılmışlardı.
Anne-kız, işgalin başladığı 24 Şubat’tan beri 1 milyon 300 bine yakın Ukraynalının gittiği. Polonya’daki bir aile tarafından ağırlanıyor.
Polina iki haftadır ilk defa bombaların, siren ve silah seslerinin olmadığı bir ortamda, evin bahçesinde, ev sahibi ailenin köpeğiyle oynuyor.
Annesi tedavisi devam edeceği için seviniyor.
Annesi Kseniya, “Tek sorun babasını sorduğu, onu ne zaman tekrar göreceğini sorduğu zaman nasıl yanıt veremeyeceğimi bilmiyorum” diyor.
Kseniya ve Polina da işgal nedeniyle parçalanan tüm Ukraynalı aileler gibi yeniden bir araya gelecekleri günü iple çekiyor.