Yargıya hükmedenler kendi çıkardıkları kanunlara saygılı iseler, 18 Şubat’ta beraat ettiği gün yeniden içeri attırdıkları Osman Kavala’yı 25 Şubat salı günü serbest bırakmakla yükümlüler. Kamuoyunda ‘birinci yargı paketi’ olarak da tanınan yasanın hiçbir yoruma yer bırakmayan hükmü açısından işte bu kadar net.

Darbe dedikoducuları hakkında yazmak istemezdim. Ne var ki iktidar medyasının ‘darbe söylentisi kampanyası’nın vardığı seviye beni bu konuya ilgisiz kalmaktan alıkoydu; dedikodu kampanyasının siyasi maksadı hakkında yazmak kaçınılmaz oldu.

Tuzağa düşüp düşmemek Erdoğan iktidarının, varsa, kalmışsa ferasetine bağlıdır.

Büyük Britanya geçen cumayı cumartesiye bağlayan gece yarısı, 47 yıldır üyesi olduğu Avrupa Birliği’nden resmen ayrıldı. Artık Avrupa Birliği daha küçük ama Büyük Britanya da büyük değil ve dünya daha düzensiz, daha karmaşık bir yer.

Erdoğan ve AKP’sinin iktidarından önce Türkiye’de eğitim, çoğunluğun gözünde sınıf atlamak için başlıca araç olarak görülürken artık öyle değil. Erdoğan döneminde “maarif”in yaşadığı büyük nitelik ve verimlilik kaybı nedeniyle eğitim, dikey yönlü sınıfsal geçişkenliğe hizmet eder olmaktan giderek çıkıyor.

Bakalım 40 yıl önce Carter’a seçim kaybettiren İran, 40 yıl sonra Trump’a seçim kazandıracak mı?

Erdoğan iktidarı yine “Bu krizi kendim için nasıl fırsata çeviririm” diye hareket ederse, içinden nasıl çıkacağımız belli olmayan tam teşekküllü krizimiz bize daha çok acı verir.

Diyorlar ki, “Suni gündem yaratma peşinde”, “Türkiye’yi Kanal İstanbul ile kutuplaştırmak istiyor”… “Kanal İstanbul’u yapamaz, para yok”… Neticede, “İktidar kurusıkı atıyor” demeye getiriyorlar. Depreşen ‘Kanal İstanbul’ inadı bir blöf mü? Hayır. Kendimizi aldatmayalım.

İktidar, anlatısını ve gündemini tüketti. Elde kalan siyasi sermaye, çaresizce meyledilmiş dış kriz mühendislikleri, marazi milliyetçilik, şovenizm ve bir de ‘Kanal İstanbul’dur.

Erdoğan iktidarının çözmesi mümkün olmayan ikilemi şudur: Ülkeyi, içine soktuğu ekonomik krizden çıkarıp yeniden yüksek oranlı büyümeye geçiremeyeceği gerçeğine rağmen, günün birinde seçim sandığını seçmenin önüne koymaya mecbur olmak.