AKP lideri ve Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, 15 Temmuz 2016 başarısız darbe girişiminin kendisine ikram ettiği hamle üstünlüğü fırsatını, hayatının en büyük stratejik hatasını yapmak için kullandı.

Halkın çoğunluğu iktidarın nefret saçan, öfkeli ve zehirli diliyle yönetilmek istemiyor artık. Ülkenin yeni hakikati, en basit ifadesiyle budur. Bir ülkeyi sürekli bölerek, halkını birbirine düşman etmeye çalışarak yönetemezsiniz.

Konuşmalarını on yıllardır dinlediğim ve söylemini anladığım Erdoğan, İmamoğlu’nun seçilmesini önleyebileceğini hissetseydi, ‘Ordu hadisesi’ dolayısıyla CHP adayına “Bu millet seni sandığa gömer” der, ‘makama gelmek’ten falan hiç bahsetmezdi.

“Laiklik anayasada olmamalı” diye ortaya çıkan siyasal İslamcının ufkunda, ‘dindar’ olarak görülmeyenlerin yeni tenkil ve tehcirlere uğratılacağı totaliter bir toplum tasavvuru vardır.

Erdoğan ve çevresi, gerekçesi ne olursa olsun ellerini Almanya’ya da uzatarak siyaseten hata yaptı. Bunun sonucu daha fazla gülünçleştirilmek, alay konusu edilmek olacaktır.

Cumhurbaşkanı Erdoğan Anayasa Mahkemesi’ne öfke duyacağına teşekkür etmelidir. Mahkeme, Can Dündar ve Erdem Gül’ün tutukluluklarını sona erdiren kararıyla Erdoğan rejimini daha şimdiden ağırlığı altında ezilmeye başladığı bir yükten kurtardı.

Davutoğlu’nun ima yollu da olsa gururla ve üzerine basarak anlattığı bir gerçeğin haberini bundan sekiz ay önce belgeleriyle yayımlayan Can Dündar ve Erdem Gül’e atılı suçlamaların zaten hiçbir hukuki değeri yoktu…

Asker rahatsız olmasına rahatsız da, bakalım ülkenin ateşe atılmasına mani olabilecek mi?