Bir ülkede değer yaratıcı bir adım atılmıyorsa aslında o ülke yıkılıyor demektir. Bir ülkede geleceğe yönelik umutlar bitiyorsa o ülke de beyin göçü hızlanarak artar demektir.
Ücret artışı için kimse asgari ücret, asgari emekli maaşı ve asgari memur maaşı gibi kamunun belirleyeceği ücretlere bakmasın. Aslında herkesin dikkatini “ülkedeki ortalama ücrete” yöneltmesi gerekiyor.
Cari dengeyi ve fiyatları orta-uzun vadede bu şekilde sağlayabiliriz. Aksi halde zamlarla, faizlerle sadece günü kurtarır ama geleceğimizi karartırız.
Evlatlarımızı ömür boyu asgari ücrete mahkum ederek aslında kurban ettiğimizi ne zaman anlayacağız? Hz İbrahim’e İsmail’i kurban ederken yüce yaradan evladını kurban etme demişti. Acaba bizler şimdi evlatlarımızın geleceğini neden ve ne için kurban ediyoruz?