Halil İnalcık tabii ki –bizim şahitliğimizin önemi olmasa da- çok önemli büyük bir Osmanlı tarihçisi. Ama insan -doğrusu- bu büyük birikimden bugüne, bize, hepimize dokunan sözler de bekliyor.

Eğer -hadi sizin dediğiniz gibi olsun- ‘milli irade’ adı verilen o şey aklını başına toplayıp “Bu işte bir yanlışlık olsa gerek, Biz şikayet edecekken onlar bizden baskın çıktı” demez ise işimiz gerçekten zor.

“İşadamları refakatçisi” gazeteci patronun uçağında patrona sendikanın erdemleri anlattırırken, bir başka gazete üşenmeyip işçileri dinleyip olayın bize bambaşka bir cephesini hatırlatıyor.

Biliyorsunuz, yazının başlığında geçen iki sözcük ülkede ‘hararetin’ artığı dönemlerde daha da bir öne çıkar. Nitekim ülkede bugün hâkim dalga da bu iki sözcüğü iki lafın arasında mutlaka dile getirmeden yapamıyor. Bu sözcükler özellikle de ‘üst akıl’ın ve onun izinden gidenlerin dilinden düşmüyor.

Ahh bu şehitler meselesi… ‘Medeni dünya’nın epeyce zamandır ağzına almadığı, unutmaya çalıştığı şehitler ve şehitlik meselesi…. Bu konu çok ama çok (Cumhuriyet’in tahmin edemeyeceği ölçüde) önemli bir mesele.

Demokrasilerde politika toplumun hafızasını kurcalamadan kaçınamıyor. Darısı bizim başımıza diyelim….

MGK, ‘legal görünümlü illegal örgütler’ ifadesinin bile tek başına ‘illegal’ olduğunun farkında değil herhalde… ‘Legal görünüm’den kasıt –herkesin hemfikir olacağı gibi- yasal olarak kurulmuş ve çalışan kurumlar-kuruluşlar değil midir? ‘Legal’ ile ‘illegal’ arasında bu derece süratli bir geçişkenlikten söz edilebilir mi?

Unutmayın, karşınızdaki şahsiyet bir ‘Asena’dır…