• ROTA
  • 9 SORUDA
  • DİKEN ÖZEL
  • GÜNÜN 11’i
  • DİKENLİK
  • AKŞAM POSTASI
  • VPN HABER
  • ENGLISH

Diken

Yaramazlara biraz batar!

  • VİTRİN
  • AKTÜEL
  • EKONOMİ
  • ANALİZ
  • DÜNYA
  • MEDYA
  • KEYİF
  • YAZARLAR
  • SANAT
  • SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK

Merhum Türkiye Cumhuriyeti’ne Allah’tan rahmet, sevenlerine sabır…

21/12/2015 22:19


 

umut ozkirimli kelleUMUT ÖZKIRIMLI

Artık ne uyanmak için bu sabahlar

Ne de bekliyoruz, beklemek için değil


Üstelik ne de bir karanlıkta anlatıyoruz bu düşünceyi

Ne açıp da ağzımızı tek kelime

Yok, hayır, kaskatı durmuşuz sadece

Edip Cansever, Umutsuzlar Parkı

Yanlış anlaşılmamak için baştan söyleyeyim. Gelinen aşamada sözlerin çok da hükmü olduğunu düşünmüyorum. Söylenmesi gerekenlerin çoğunu henüz iş işten geçmemişken söyledik zaten (birinci çoğul şahıs kullanıyorum, çünkü bunları söyleyen tek ben değildim).

Karanlık bir tünele girmekte olduğumuzu, bu tünele girersek kolay kolay çıkamayacağımızı anlatmaya çalıştık; dilimiz döndüğünce kamuoyunu uyardık.

Ülkeyi yönetenlerin bize kulak vereceğini düşünmüyorduk elbette. Ama toplumun ‘diğer yarısı’, iktidara eklemlenmemiş kesimler, Gezi’de kısa süreliğine de olsa yüzünü gösteren ‘ruh’ belki sesimizi duyar diye umduk. Olmadı. Yanıldık. Yenildik.

O nedenle bu yazı kimse için yazılmıyor. Yazılsa, Sur’da, Cizre’de, Silopi’de yaşayanlar için yazılırdı; ama onlar ölümün gölgesi altında hayata tutunmaya çalışıyor. Bir keskin nişancının mermisine hedef olmadan ekmek almaya, beyaz bayraksız sağlık ocağına gidemeyenlerin içine hapsedildikleri gerçeklikten binlerce km uzakta bir tuzu kurunun klavyesinden dökülenleri okumaya harcayacak nefesleri olmaz, olamaz.

Bu yazı kamuoyunun üzerine çökmüş korku, sinmişlik, umursamazlık perdesine isyan etmek için yazılıyor. İçinde debelendiğimiz bataklığın adını koymak ve geleceğimize dair birkaç söz etmek için.

İç savaşa iç savaş diyebilmek

İlk söylenmesi gereken: Türkiye Cumhuriyeti bir iç savaş tehlikesiyle karşı karşıya değil; şu an yaşanan zaten bir iç savaş.

İç savaşın ‘aynı ülkenin vatandaşları arasında yaşanan çatışmalar’dan ibaret olmadığını bilmek için Wikipedia’ya göz atmak bile yeterli. Literatüre hakim görüşe göre 1) savaşan gruplar aynı ülkenin vatandaşıysa, gruplardan biri iktidarı ele geçirme, bağımsızlık ya da radikal bir rejim/siyasa değişimi arzuluyorsa; 2) savaşta yaşanan can kaybı en az 1000 kişiyse yaşanana iç savaş deniyor.

Türkiye Cumhuriyeti devleti ile PKK arasında 1984’ten beri yaşanan şey, düşük yoğunluklu ya da değil, iç savaş. İstanbul’da, Ankara’da sokak çatışmalarının yaşanmıyor olması bir iç savaşta olduğumuz gerçeğini değiştirmiyor.

Kaldı ki büyük şehirler de bu savaşın etkilerine karşı bağışık değil. Yüzlerce insanın hayatına mal olan katliamlar, ev baskınları, tutuklamalar, düşünce ve ifade, gösteri ve toplantı düzenleme özgürlüklerine getirilen yasaklamalar, protesto eylemlerinin şiddete başvurularak bastırılması ilk akla gelen örnekler.

Türkiye Cumhuriyeti’ne veda edebilmek

İkinci söylenmesi gereken: Bu iç savaşın sonunda Türkiye Cumhuriyeti bildiğimiz anlamda sona erecek.

Burada kastedilen coğrafi bölünme değil. Güçlü bir orduya, güvenlik mekanizmalarına sahip, Batı ittifakının vazgeçilmezlerinden bir ülkenin Irak ya da Suriye gibi parçalanması beklenemez. Kaldı ki Kürtler homojen bir kitle değil ve bu heterojen kitlenin ezici çoğunluğu ayrılığa karşı. Eşit ve onurlu bir yaşam peşinde.

Peki sona erecek olan ne? Birlikte yaşama iradesi, ortak gelecek tahayyülü, yani ulus olma durumu.

Türkiye bu anlamda kurulduğundan beri bir ulus değildi belki, ama güçlü devlet geleneği ve bunun başat temsilcisi ordu, toplumu -büyük ölçüde zorla- bir arada tutuyordu. Merkezin farklı bir siyasi hareketin eline geçmesi, devlet geleneğinin biçimi değilse de özünün değişmesiyle bu zoraki tutkal da buhara tutulmuş zarf misali kendini bırakıverdi, çözüldü.  Merkezi ele geçiren siyasi İslamcı geleneğin varlığını toplumu bölen fay hatlarını derinleştirme, kendisi gibi düşünmeyenleri yok etmeye endekslemesi de çözülme sürecini hızlandırdı.

Bu son noktanın aynı zamanda siyasi İslamcılar ile katı Kemalistler arasındaki temel fark olduğunu not edelim. Kemalizm de, her ideoloji gibi, ‘biz’ ve ‘öteki’ ayrımına dayanıyor, ‘öteki’sini asimile etmeyi deniyor, asimile edemezse sindiriyor ya da yok etmeye çalışıyordu. Siyasi İslam ise birinci aşamayı atlıyor, asimile etmekle zaman kaybetmiyor, ‘öteki’sini doğrudan ezmeye/yok etmeye yöneliyor.

Çözülmenin kodları

Birlikte yaşama iradesinin kalmadığını görmek zor değil. Kürtlerin nüfusun çoğunluğunu oluşturduğu Türkiye’nin doğusu daha önce de ifade ettiğim gibi bir ölüm kalım mücadelesi veriyor. Batının gündelik yaşama dair kaygılarını düşünecek durumda değil, çünkü klasik anlamda gündelik yaşamı yok! Batı internet mi yavaşlatıldı, Twitter yine mi kapatıldı, Star Wars beklentileri karşılıyor mu diye kaygılanırken doğuda pek çok il ve ilçe elektrik, su, temel gıda maddelerinden yoksun, bodrum katlarında tank ateşinden saklanıyor.

Ülkenin batısında ise doğuya karşı iki tutum öne çıkıyor. Sağ ve sol milliyetçi kesimler ‘terörle mücadele’yi destekliyor, PKK silah bırakmadan Kürt sorununun çözülmeyeceğine inanıyor. Sessiz çoğunluk ise adı üzerinde ‘sessiz’, ilgisiz, belki de bıkkın, yorgun (Kürtlerin, ezilen tüm kesimlerin hakları için mücadele eden grupları tenzih edelim). Gezi’de anlık da olsa kendini gösteren #HerYerTaksimHerYerDireniş sloganı çoktan unutulmuş durumda. Belli ki Sur, Cizre, Silopi Taksim değil.

İktidarı destekleyen kitleler için ayrı bir paragrafa gerek yok sanırım. Tüm mesailerini otoriter bir rejimi aklamaya ve birkaç sene öncesine kadar karşı şiddetle  çıktıkları güvenlik konseptine meşruiyet kazandırmaya harcayan ‘liberal-demokrat’ organik aydınlar ve onların ‘genç ve sivil’ müritlerine de.

Öte yandan dış dünya da bu bölünmüşlük-ayrışma tablosunu pekiştiriyor. Türkiye’deki askeri üslerini kullanmak isteyen ABD belirli kırmızı çizgileri aşmadığı sürece Türkiye’deki siyasi İslamcı rejimin PKK ve türevlerine karşı mücadelesini destekliyor; bu süreçte yaşanan hak ihlalleri karşında ‘endişe’ duymakla yetiniyor. Keza mülteci akınına uğramaktan korkan AB, yıllarca Türkiye’nin üyeliğine karşı bir koz olarak kullandığı Kopenhag kriterlerini sınır kontrollerinin sıkılaştırılması karşılığında bir gecede unutabiliyor. Suriye Kürdistanı’nda yaşananlar ise Kürtlerin özerkliğe inancını diri tutmaya devam ediyor.

‘Benim yalnız ve güzel ülkem’?

Son söylenmesi gereken: Bu sürecin geri dönüşü yok.

Eski Türkiye’yi ya da var olduğuna inandıkları üniter cumhuriyeti sevenlerin onu yavaş yavaş anılarına gömmeleri ve başsağlığı dileklerini kabul etmeye başlamaları gerekiyor. Çünkü bu yaşanan bölünmüşlük-ayrışma sadece siyasi ya da kültürel değil, aynı zamanda ahlaki. Toplumun belirli bir kesiminin, nedense hep aynı kesiminin, katliamlara, cinayetlere kurban gittiği, bir diğer kesiminin ise bu katliamlara, cinayetlere kurban gidenleri yuhaladığı bir ülkede bir arada yaşamaktan bahsedilemez. Ruhlarda, belleklerde açılan yara da pansumanla kapatılamaz. Kürtler unutmayacak; Tahir Elçi’nin, Dilek Doğan’ın aileleri unutmayacak; Hrant Dink’in ailesi unutmayacak -onun dostu diye geçinenler unutsa da.

Dolayısıyla Türkiye’nin önünde iki seçenek var. Bir an önce üniter devleti sona erdiren ve yerel yönetimlere özerklik tanıyan daha çoğulcu bir rejimi hayata geçirmek (ki bunun ön adımı da devletin -evet, devletin, PKK’nın değil!- karşılıklı ateşkes çağrısında bulunup çözüm masasına dönmesi); ya da uzun yıllar sürecek kanlı bir iç savaşla yaşamak.

Biliyorum, ilk seçeneği gerçekleştirmek neredeyse imkansız ve bunu savunan güçlü bir siyasi aktör, toplumsal muhalefet yok…

Bitmesi bir olayın – ölüm mü geliyor aklınıza?

Kim bilir, belki de ölüm

Ama korkmayın, bütün iş korkusuzlukta

Edip Cansever, Umutsuzlar Parkı

 

Filed Under: Agora

Tüm yazılar: Umut Özkırımlı

SON HABERLER

Ölmeden önceki son dileği gerçek oldu: Atıyla, kaldığı merkezin bahçesinde buluştu

Britanya'daki bir palyatif bakım merkezinde kalan kadının ölmeden önceki … Devamı...

Beş kez ikiz babası oldu: Çocuklarını yalnız büyütüyor

Nijerya'da, Ayopo Ogunleye'nin beş ikizi var. Karısı terk ettikten sonra … Devamı...

‘Asgari’ ayarı: İşsizlik ödeneğinden kıdeme, GSS’den staj ücretine değişiklikler

Asgari ücretin brüt 6 bin 471 lira, net 5 bin 500 liraya yükseltilmesi … Devamı...

Konser için 7 bin 700 kilometre yol kat ettiler; iptal edildi

Hindistan'da yaşayan bir çift, 7 bin 700 kilometre yol kat ederek … Devamı...

Kayınpederini öldürüp eşini yaralayan kişi gözaltında

Ankara'nın Akyurt ilçesinde kayınpederini bıçakla öldürüp eşini yaralayan … Devamı...

Yeniden belde olan Dodurga’da belediye başkanlığı seçimi: Sekiz parti yarışıyor

Yeniden belde statüsü kazanan Çankırı'nın Orta ilçesine bağlı Dodurga'da … Devamı...

Ankara’da muhalefet günü: HDP kongrede, ‘altılı masa’ toplantıda

Muhalefet partileri pazar gününü kongre ve toplantılar ile geçirecek. Sabah … Devamı...

İzmir’de yine yosun istilası

İzmir'in Karşıyaka ilçesindeki Bostanlı kıyılarındaki bazı noktalar halk … Devamı...

Gelecek Partisi’nden erken seçim için imza kampanyası

Gelecek Partisi Genel Başkanı Ahmet Davutoğlu, başlattıkları imza … Devamı...

Beşiktaş, Cenk Tosun’la anlaşmaya vardı

Beşiktaş Kulübü, sosyal medya hesabından yaptığı bir paylaşımla, milli … Devamı...

Ey Türkiye Cumhuriyeti devleti… Çocuklarını korumak ZORUNDASIN!
Kullanışlı faşistçiklerin ‘el artırma’ pervasızlığı…

Ara

DİKEN’İ TAKİP EDİN

Osman Kavala 1706 gündür hapiste

YAZARLAR

Sedat Peker meselesi ve içine düştüğümüz sefalet

Levent Gültekin

Türkiye demokrasisinde siyasetçilerin halktan uzaklaşmaması mümkün mü?

Murat Sevinç

AKP neden oy kaybediyor?

İhsan Dağı

Cüneyt Arkın’ın ardından: Baş ucundaki ekmeğe bakarak uyumak

Azime Acar

Başka bir Cüneyt Arkın: Oğlum, İkinci Yenicilerle düştük kalktık biz gençliğimizde

Mustafa Dağıstanlı

Aradığınız motivasyona ulaşılamıyor

Psk. Dr. Feyza Bayraktar

Selamünaleyküm asker, aleykümselam bin Selman

Bahadır Kaynak

GÜNÜN 11’İ

Timur Akkurt: Türkiye’yi bekleyen tehlike

Yücel Demirer: ’Mahrem’in ifşası ve siyaset 

Selcan Taşçı: Kurtulmuş, ”Kibir kulesinden in” çağrısını da kendi kendisine mi yaptı?

Uğur Dündar: Şarkılar seni söyler!..

Miyase İlknur: Tımarhanede bu hafta

İsmail Gökhan Bayram: Web’in kaosuna eklentilerle çeki düzen vermek

Özgür Gürbüz: Şirket 20 tonu kabul etti

Mustafa Balbay: İsveç Çakısı

Murat Muratoğlu: Ne olacak bu kripto paraların hali

Oğuz Demir: Şimdi 12 milyon oldu!

İbrahim Kiras: Ankete gerek var mı?

‘American Woman’ı yazarken kullanmıştı: 45 yıl önce çalınan gitarına filmi çekilen hikayeyle kavuştu

Yolunu şaşıran yarış güvercini Britanya yerine ABD’ye uçtu

Victoria Beckham: Televizyonda tartıya çıkarıp kilomu ölçtüler, bugün kim böyle bir şey yapabilir

1 numaraya çıkması en uzun süren şarkı: 36 yıl 310 gün

İki ayak, dört pati: Yedi yılda yürüyerek dünya turu

Timsah telli duvaklı gelin oldu: Belediye başkanıyla evlendi

Britanya bankasıdan ‘cinsiyet kimliği’ uygulamasını beğenmeyen müşterilerine: Hesabınızı kapatın

Su aradı, mezar taşı buldu

Dikkat, plajlarımız koruma altındaki caretta caretta kaplumbağalarının üreme alanıdır!

  • VİTRİN
  • AKTÜEL
  • EKONOMİ
  • ANALİZ
  • DÜNYA
  • MEDYA
  • KEYİF
  • YAZARLAR
  • SANAT
  • SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK
  • AGORA
  • DİKEN’E TAKILANLAR
  • BİRİNCİ SAYFALAR
  • GÜNÜN 11’i
  • AKŞAM POSTASI
  • BU GAZETE…
  • DİKEN 5 YAŞINDA
  • KÜNYE
  • İLETİŞİM
  • E-mail
  • Facebook
  • Google+
  • Pinterest
  • RSS
  • Twitter
  • Vimeo
  • YouTube

"Genç gazeteci arkadaşlarıma! Bu meslek yorucu bir meslektir. Ama, insan büyük bir zevkle çalışır. Kalemine daima efendi kal, uşak olmamaya gayret et. Mecbur kalırsan kır, sakın satma." Sedat Simavi