Sizler gibi ben de başta “Bu söylenenlerde ne var ki tartışılıyor” diye düşündüm. Öyle ya gayet itidalli, ortadan bir açıklamaydı.
Ancak mevzu kısa sürede Twitter’da en çok konuşulanlar listesine yerleşince ve “Alanson linç ediliyor” haberlerini görünce yazılanlara şöyle bir baktım.
Herkes ama herkes Alanson’un bu sözlerinden ötürü “linç edilmesini” protesto ediyordu.
Ne var ki tüm aramalarıma rağmen oy birliğiyle lanetlenen o linçin izine rastlayamadım. Hatta bırakın kötü söz söylemeyi, Alanson’un sözlerine katılmadığını söyleyene bilerastlamadım.
Bir tek, son yıllarda hiç hatırlanmadığı kadar unutulan bir oyuncunun “Atatürk’ü mecburen, Peygamber’i içinden gelerek seviyormuş” türünden sitemlerini gördüm, okadar… E onun da kimseyi linç edecek hali kalmamıştı zaten.
Sanırım bu garip durumun izahı, linç müptelası olmamız… Toplu halde bir şeyi çok sevmeye ya da ondan nefret etmeye bayılmamız.
Bir kişi linç edilmesin diye linç edebilecekleri linç edecek seviyeye gelmek ancak böylesine bir bağımlılığın eseri olabilir.