Önce şunu görün: Gezi Parkı’na o binayı dikeceğiz diye tutturmasaydınız. Şafak vakti parkta umutsuzca bekleşen insanlara saldırmasaydınız. Ertesi gün daha da orantısız bir şekilde saldırmasaydınız. “Karar verdik, olacak” diye zıtlaşmasaydınız. Toplumun bir bölümünün duyarlılıklarını hiçe saymasaydınız. Gerginlik politikalarına abanmasaydınız. “Gezi” diye bir olay olmayacaktı.
Yanlış okudunuz Gezi’yi. Anlamadınız. Ya da anlamak istemediniz. Sorumluluğu kendinizde aramak yerine… Kendi hatalarınızı, kusurlarınızı, kışkırtıcılığınızı görmek yerine… “Her şeyi dış mihraklar yaptı” diyerek… İşin kolayına kaçtınız.
Oysa yalın gerçek şuydu: Siz o hataları yapmasaydınız… Dünyanın en namlı dış mihrakları, ellerinden gelen kışkırtıcılığı yapsalar da on kişiyi bile sokağa çıkaramazlardı. Size sesleniyorum: “Yeni bir Gezi olacak” diye ortalığı velveleye vermekten vazgeçin. Eğer zıtlaşma yerine uzlaşmayı, sertleşme yerine yumuşamayı, dik durma yerine dikleşmeyi, aşağılama yerine anlamayı, meydan okuma yerine çözüm üretmeyi, “Sıkıysa yap bakalım” diyerek tahrik etmek yerine “Gel arkadaş anlaşalım” demeyi tercih ederseniz…
Yeryüzünün tüm dış mihrakları, bütün işlerini güçlerini bırakıp “yeni bir Gezi” ortaya çıkarmak için var güçleriyle çabalasalar bile… Ancak avuçlarını yalarlar.
Yeni bir Gezi’nin önüne geçmek çok zor bir şey değil. Yapacağınız şey gayet basit: “Yeni bir Gezi olacak” diye paranoyaklaşmak yerine “Yeni bir Gezi olmasın” diye ekstra kışkırtıcılık yapmamak. Bu kadar.
Tabii eğer asıl maksadınız… Tıpkı 70’lerin Adalet Partilileri gibi “Bu kış komünizm kesin gelecek, bunu engellemeliyiz” diyerek hayali öcü masalları uydurup özgürlükleri boğmak değilse.