Nobel ekonomi ödülünü maaş zamlarındaki ‘oran-kök-asgari’ dengesine verdik ama asıl Nobel Barış Ödülü’nü de ‘şahsım’a vermek gerekir. Ekonomiyi altüst et, maaş düzenini altüst et, verginin vergisini al, fakirden alıp zengine ver, milletin gözüne baka baka enflasyon rakamını düşük açıkla… Bütün bunların devamında halkı sustur ve destek almaya devam eti!
Irak’ta yumurta fiyatı artınca millet sokağa çıkıyor.
Mısır’da ekmek fiyatı artınca millet sesini yükseltiyor.
Fransa’da emeklilik süresi iki yıl uzayınca caddeler insan seline dönüyor.
Türkiye’de bunların beş katı bir haftada yaşanıyor ve millet hâlâ çözümü iktidardan bekliyor.
Bunda bir gariplik yok mu?
Acaba millet zaten üzerine çökmüş olan ekonominin ne kadar kötü olduğunu dinlemek yerine iktidara alternatif ekonomi modeli sunacak bir hareket mi bekliyor?
Yoksa iktidardan bıkan millet, sadece sorun anlatan muhalefetten de mi bıktı?