70’leri bilene sorun! Ben bu filmi 70’lerin sonunda gördüm. Bir 1 Mayıs günü, camdan bakarken ve Barbaros Bulvarı’nda eylem varken, biri çekip bir başkasını çat diye öldürdü. Çatışma başlayınca annemler sesleri duyup beni apar topar camın önünden çektiler. 7 yaşındaydım Allah’tan, film gibi geldi. Serseri kurşun korkusuyla, bir daha da hiç 1 Mayıslarda salonda oturmadık. Şimdi “Asarız keseriz” diyen her fikirden coşku dolu salaklara tavsiyem: 70’leri yaşamış bir büyüğünüzden o günleri azıcık dinleyin!
Herkes aynı anda aklını mı kaybetti? HDP kendi seçmen kitlesini, bölgenin atmosferini tanımıyor mu? “Hadi sokağa çıkın” diye gaz vermek olur mu? Dev bir miting yap, söyleyeceğini söyle veya “Sokağa çıkalım ama tek bir cam bile
kırılmasın, IŞİD şiddetine karşı eylemimizde şiddet kullanmayalım” diye ekle bir zahmet. “Kobani düşerse Ankara düşer” ne demek ki? Hayırdır inşallah? Bir kahve yapsam kafalar açılır mı?
Peki bölgede acı, korku ve ‘duygusal bir kırılma’ yaşandığı herkes tarafından söylenirken, çıkıp, cümlenin başına bir “Maalesef”, bir “Korkarız ki” eklemeden “Kobani düştü düşüyor” demenin ateşi daha da yükselteceği hesaplanamıyor mu? Bu neyin kafası?
Peki acaba CHP, kendi seçmeninin ve birçok barışçıl Kürt vatandaşın olanlarla ilgili fikirlerini bilmiyor mu? Sosyal medyayı, yorumları takip etmiyor mu? Bu hassas konunun nereye varacağını öngörmeden, piknik organize eder gibi Kobani için yürüyüş tertip etmek, sonra vaziyeti anlayıp iptal etmek neyin kafası?
Atatürk büstü ve bayrak yakma konusunda isyan eden vatandaşlar: Haklısınız. İçimizden bunu yapanların ağzını burnunu dağıtmak veya alıp sınırın öteki tarafına koyuvermek gelebilir. Geliyor hatta! Ama işte, istenen zaten tam da bu duygusal tepkiler. Bu öfke ve nefret. Sadece sakalı olduğu için linç edilen mütedeyyin adama yakın hissedenler, sadece Kobani sloganı attığı için vurulan Kürt gencin hemşehrileri, şehit olan polislere ağlayan herkes… Hepimiz birbirimize girersek, belli ki birileri parti yapacak!