Çünkü “kapitalizmin, sosyalizmin çok defa kendine yarar sağlayacak dönüşümler yapmasına” siyasal İslam izin vermiyor. Sistemde ve uygulamalarda dinci örgütlenmelerin sistemin odak noktasına yerleştirilmiş olması buna engel.
Liberalizm ve sosyalizm ise bu konuda bilimi ve akılcılığı yanına alıyorlar. İşte bu nedenle siyasal İslamcı yönetimlerin “içerde de dış ilişkilerde de” ulusal çıkarlar ile örtüşen, bütünleşen politikalar üretmelerine olanak bulunmuyor.
AKP’nin son 18 yıl içinde iç ve dış ekonomik ve sosyal politikalarda, ulusal politikalarla örtüşen uygulamalara gitmesi söz konusu değildi.