Köşe yazarıyız. Haftada dört beş gün ahkâm kesiyoruz. Her konuda. Demek ki her konunun uzmanıyız.
Her konunun uzmanı olunca her konuda televizyon programlarına da çıkıyoruz tabii. Aşkla şevkle anlatıyoruz her şeyi. Çoğu zaman kendimize hayran hayran
anlatıyoruz.
FETÖ’yü de anlatıyoruz, döviz kurlarındaki oynamaları da…
Körfez krizini de anlatıyoruz, Lucescu’nun bu saatten sonra ne işe yarayıp yaramayacağını da…
Anayasa hukukunu da anlatıyoruz, Yeni İpekyolu Projesi’nin artılarını ve eksilerini de…
Macron’un vaat ettiklerini de anlatıyoruz, Maturidiliğin inceliklerini de…
Hepimiz bunların hepsini anlatabiliyoruz maşaallah. “Bilmiyorum”, “Esaslı bir fikrim yok”, “Bu konuda beni mazur görün” filan yazmıyor lügatimizde. Moderatörler her konuyu sırayla her birimize soruyor, biz de şakır şakır anlatıyoruz.
Moderatörlerin hep aynı kişiler olması tabiidir ama işe bakın ki biz de hep aynı kişileriz televizyon ekranında. Anlatıyoruz, gene anlatıyoruz, durmadan anlatıyoruz; bıkmadan usanmadan konuşuyoruz, konuşuyoruz, konuşuyoruz. Kendimizden bıkmıyoruz usanmıyoruz, kamuoyunun da bıkmadığını usanmadığını varsayıyoruz. Öyle şahaneyiz ki, bizden kim usanası?