Türkiye’nin askeri açıdan hazırladığı Sünni Arap muhalefet sahada başarısız oldu. El Bab kasabası bile, uzun kuşatma sonunda Türkiye’nin etkisi dışındaki başka bir grubun yardımı ile alınabildi. Bu arada ABD ise daha etkili çıkan ve kendisine tabi olmayı bir stratejiye dönüştüren PYD ile birlikte davrandı ve amacına büyük ölçüde ulaştı.
Büyük resme baktığımızda işin özünde Kürt meselesinin çözülememiş olması yatıyor. Buna Sünni muhalefetle olan ilişkinin zaafları eklenince, bölgedeki her tür Kürt oluşumunu bir tehdit olarak algılayan bir yaklaşıma doğru kayıldı. Barzani’ye tahammül edemeyen, PYD türü oluşumları demokrasiye davet edecek hamleleri düşünemeyen bir stratejinin sonuçta PKK ile karşı karşıya kalması kaçınılmaz. O hamlelere hazır olmadıkça uluslar arası camiada gerçek bir destek bulamaması da şaşırtıcı değil.
Böylece ‘Afrin harekatının’, yani kaçınılmaz olanın eşiğine geldik…