Geçen hafta “Tarık Akan’la bir köy kahvesinde” başlıklı yazımın çıktığı günün ertesi…
Telefonla aradı “İyiyim” dedi…
Çok sevindim ama ben bunun bir veda konuşması olduğunu biliyordum…
“Sesin iyi geliyor, söz verdik bir köy kahvesinde buluşacağız” dedim…
“Söz” dedi…
Sözümüz sözdür…
Bilinçaltlarımıza yerleşip bize direnmeyi öğreten insanlar, öyle kolay ölmezler…
Yani…
Sözümüz söz…
Bu ülkenin neresinde olursa olsun, bir ücra köy kahvehanesine gittiğimde bile, eminim Tarık Akan oradadır…