Çözülmelerin, erimelerin, kapanışların ve tamamlanmaların hem değişken hem çalkantılı dinamikleri içindeydik. Bu etkileri hala taşıyoruz. Hem sisler içinde ilerlemeye çalışır, hem de güçlenmek ve özgürleşmekle ilgili somut adımlar atmaya davranırken belki de yola teslim olmanın bizi kıyının diğer yakasına taşıyacağını ancak anlıyor, kavrıyoruz. Bazen anlamak sadece yolda kalabilmekle alakalı.

Baharın kıyısından merhaba. Ekinoksun kapısında, tam da buna yaraşır şekilde İstanbul’da hava açık, temiz ve güneşli. Beraberinde de keskin, rüzgarlı ve ısıran bir dokuda. İşte taze mevsim, işte erken bahar.

Temmuz ayından beri ikili ilişkiler ve benlik temalarının, ben ve biz deme şekillerinin zamanın ruhunu belirlediğini hem kişisel hem kollektif anlamda deneyimliyoruz. 14 Ekim’de Terazi’de gerçekleşen yeniay ve güneş tutulmasıyla yeni bir uzlaşma yolu ve dili bulmanın; eski işlemeyen ortaklıklara eyvallah demektense, yenilerinin kurulup bunun işlemesine gönüllü olmanın hem zorlu hem de dönüştürücü dokularından bahsetmiştik.

Sonbahar ekinoksuyla girdiğimiz Terazi döneminde dengeyi bulma çabasında olacağımızdan, ikili ilişkiler ve ortaklıkların gündemimizde yer alacağından eşitlik, diplomasi, barış, uzlaşma, stratejik aklı kullanma ve tarafsızlık gibi eksenlerden geçeceğimizden bahsetmiştik. 

Kalpte merkezli, ilişkide dengeli, sorumluluk sahibi ve gerçekçi, belki en önemlisi hepsiyle beraber mis gibi bir sonbahar olsun.

Yapacak çok işimiz var. Hem bireysel olarak, tek başımıza; hem hep beraber, elele. Neslihan Kazdal’ın analizi.