Zafer Partisi lideri Özdağ, yeni bir dolma yutturmaya kalktı.
X’te yazıyordu ki:
“İmamoğlu’nu ağlatan ağıt, Türk düşmanlığını anlatıyormuş. Anlamadığın şeye ağlamayacaksın. Lütfen ekteki videoda ağıtın Türkçesini dinleyin.”
Güler misiniz, ağlar mısınız…
Kürtçe’nin lahuti sesi Rojda, 28 Mayıs’taki Yaşar Kemal’i anma gecesinde bir şarkı okumuştu. Usta sanatçı Ahmet Güneştekin ev sahibiydi. Oradaydım, İmamoğlu da davetliler arasında oturuyordu.
Ümit Özdağ, bilerek provoke etmiyorsa kandırılmış, taklaya getirmişler.
Rojda’nın okuduğu, bir kere ağıt değildi. Nerede kaldı teröristlere yakılmış olsun.
2013’te Diyarbakır’da, İbrahim Tatlıses’le Şivan Perwer “Megri Megri” ağıdını okumuş, Erdoğan’la Barzani de dinlemişti. Onunla mı karıştırdı yoksa?
Rojda, “Wey Dil” parçasını söyledi. Ağıt, dedikleri bu.
Oysa Şakiro başta, birçok Kürt dengbêj tarafından seslendirilmiş anonim bir halk şarkısı. Belki iki yüzyıllık. Ve hiçbir siyasi yanı yok. Tamamen aşk üzerine, sevdalinka yani.
Sözleri müthiş, şöyle:
“Beyim, beyim, beyim/ Vay gönül, vay gönül, vay gönül/ Ey Allahım, viran eyle gönülsüz gönülü, tıpkı urgansız ve çulsuz bir öküz gibi/ Tıpkı kolsuz bir entari gibi, tıpkı üzerinde arı kuşu ve bülbül olmayan ağaç gibi/ Tıpkı içinde güller olmayan, çıplak has bahçe gibi/ Yeter ki rezil gönül aşık olsun/ Dilenme torbası omuzunda olsun/ İstersen dilenme yeri burada olmasın/ On iki yabancı devlette Rus, Alman, Amerikan, gâvur ellerinde olsun/ Torba delik olup dilendiği şey dökülse/ Kulların duvarlarının diplerinde olsa/ İnsanın yiyeceği bir parça darı ekmeği ve de mısır olsa/ Yastığı taş olsa/ Ey evi yıkılası, ister yorganın geven olsun/ İstersen insanın döşeği de kirpi postundan olsun/ Başını koyduğun taştan olsun/ Yeter ki viran olası köylerde rezil gönül aşık olsun/ Ay gönül, hey gönül…”
Bunun neresi Türk düşmanlığı şimdi? Vurursun da, balta böyle de taşa vurulmaz ki!