Tabii ki verdiği umutlar ve yaptıkları için nasıl bir iktidarı önemsemişsek, kırdığı hayaller, onca kayıp, onca yalan için de aynı iktidarın ihtiras ve acz ile ülkeyi sürüklemesinden söz edeceğiz.
Bunu önce AKP’lilerin, AKP’ye oy ve gönül verenlerin yapması gerekiyor hem.
Gözünüz bağlı, gönlünüz kör değilse, zaten en azından birkaç sorunuz olur.
Bir ülkenin kaderini değiştirecek, aklını başına getirecek, vicdanını toparlayacak bir umut ihtimali de o sorularla doğabilir.
O yüzden, belki de seçim sonrası bir AKP-CHP koalisyonu ülkenin en mümkün nefes alma ihtimali.
Zaten işe bakar mısınız; koca 7 Haziran seçimleri için, Başbakan pek hoşlanmasa da Cumhurbaşkanı “Bu seçimin özü başkanlık sistemidir” demişti sürekli.
Şimdi öyle bir ses yok.
Belki de bu yeni seçimin özü ‘baş başa barış tasarlama sistemi’dir.
Tek kişinin büyük arzusunu bilemem ama, bu daha çok kişinin öncelikli arzusu olabilir!
‘Demokrasi tramvayı’ bile ‘İhtiras tramvayı’ndan evladır!