Bir grup İslamcı faşist, Contemporary İstanbul’da sergilenen bir heykeli bahane ederek İstanbul Kongre Merkezi’ni bastı.
Protesto edilen heykel, üzerinde Abdülhamid resmi bulunan mayo giymiş bir kadın heykeli. Baskıncı grup (ki Milli Görüşçü olduklarını söylüyorlar) bundan dolayı ‘rencide olmuş’.
Bir sergiyi basıyorlar, olay çıkarıyorlar, insanları tehdit ediyorlar ve kimse hakkında bir işlem yapılmıyor. Niye? Sebebi basit: Devletin yukarıdan aşağıya birçok kademesi de onlar gibi düşünüyor. Vatandaşların haklarını korumak bu beyler için hiç önemli değil.
Saldırganlar da ceza almadıklarını, yaptıklarının yanlarına kâr kaldığını gördükçe daha da azgınlaşıyorlar.
Yarın da mesela birimizin giysisinden, saç tarama şeklinden rencide olabilirler kolaylıkla. Çünkü kendileri gibi olmayana, kendileri gibi düşünmeyene tahammülleri yok.
“Hayat tarzlarına karışmayız” demeyi pek seviyorlar ama ortada karışacak hayat tarzı bırakmamak için de ellerinden geleni yapıyorlar.
Siz ‘Batı korkuyor’u bırakın, Müslüman memleketlere bir bakın. Siyasal İslam’ın güçlendiği ve devlet mekanizmasını ele geçirdiği ülkelere bir bakın. Özgürlükler nereden nereye gelmiş? Başka hayat tarzları nasıl boğulmuş?