Hafter ve Sarraj, doğrudan görüşmekten henüz epey uzak olsalar da, daha kalıcı bir ateşkesi konuşacak askeri komiteye üye vermeyi kabul ettiler.
Berlin’de asıl amaçlanan Libya’daki savaşa “dışarıdan katılanlar”ı caydırmak; asker, silah, savaşın finansmanı ve yabancı savaşçı göndermelerinin önünce geçebilmekti.
Merkel’in davetiyle Berlin’e giden ve sonuç bildirgesinin altına imza koyan ülkelerden bazıları Hafter’i bazıları Sarraj’ı destekliyordu. Bu, savaşanlar kadar savaştıranların da kendilerini belli konularda bağlaması anlamına geliyor. Berlin’i önemli kılan, savaşanlar kadar savaştıranları da bir çerçeve içinde bir araya getirmesiydi!
İtalyan ve Alman dışişleri bakanlarının, Libya’ya asker gönderebileceklerini ancak bunun yalnızca BM bayrağı altında olabileceğini vurgulamaları, Türkiye dahil asker gönderen ülkelere bir mesaj da olsa gerek.