Yönetme sadece rızaya dayalı olmuyor, zora dayanan ve çok uzun yıllar devam eden yönetim modelleri var. Ancak, hâlâ kendisini seçimle bağlı hisseden bir tekçi yapının, kendisini sürekli dikey olarak yukarıdan aşağıya dayatarak var etmeye çalışması, o yapının umduğu tekleşmenin inşasından ziyade bir çözülmeyi de mayalandırıyor.
AKP kurmaylarının da gördükleri bir gerçek bu. İktidar hala belirli bir oy bandının üzerinde dursa da, bunun artık o cüsseli tek adam iktidarını taşımaya yetmediği her gün biraz daha görülüyor.
Orman yangınlarında kaybedilen hayvanlara ‘kiloluk et’ muamelesi yapan, yangın mağduru bölgelerde halka çay paketleri fırlatan bir siyaset kültürünün, yaşadığı zemin kaymasını durdurabilecek bir rıza yeteneği göstermesi açık ki düne göre daha zor.
Kuşkusuz bu diyalektik içinde muhalefetin nasıl bir pozisyon aldığı ve alacağı, gelecek dönemde nasıl bir Türkiye’de yaşanılacağını da belirleyecek.