Her Cumartesi değil, her an kâbusu oldular, uykularını kaçırdılar onların…
Yaşı ne olursa olsun… Kürt, Türk, Arap, Laz, Çerkes, Ermeni, Rum, Boşnak… Sünni, Alevi, Hıristiyan, Yahudi, Müslüman, inançlı, inançsız…
Hangi milliyetten, hangi dilden, hangi inançtan olursa olsun, ayrımsız… Birlikte cesaret anne, cesaret abla, cesaret kardeş oldular…
Didar Abla, Berfo Ana, Leman Abla… Hatice Abla… Ve daha niceleri…
Cumartesi Anneleri…
12 Eylül askeri darbesinin karanlık günlerinin her anında direndiler… Direnç gülleri oldular. Bu ülkenin ayıbını, karanlığını, faşist yüzünü sergilemek için her cumartesi toplandılar… Bir meydanda, Galatasaray Meydanı’nda.
Memleketi düze, güzelliğe, dostluğa, barışa, kardeşliğe, eşitliğe onların sevgi seli, direnç gülleri çıkaracak… Cumartesi Annelerinin haykırışları ne zaman yanıt bulursa, Türkiye o zaman güzelleşecek…
Ve Dünya…