Memlekette özel eğitim gerektiren çocuklara nasıl bakıldığı, Aksaray’daki ilkokulda otizmli çocukların yuhalanması ve hatta velilerin, otizmli öğrencilerin sınıflarının kapatılmasını talep etmesiyle görünür olmuş, “toplumda çocukların ne kadar çok sevildiğine” dair hamasetin gerçekliğiyle bir kez daha yüz yüze gelmiştik.
Özel günlerdeki sahte nezaket sözcüklerinin veya üsttenci “hoşgörü” mesajlarının kalabalıklarda aslında neye tekabül ettiğine dair bu kanıt da utanç tarihimizde yerini aldı. Ve biz yine herkesin açıktan tepki gösterip kapalı kapılar ardında fısıldaşarak onayladığı bir ayrımcılığı daha toplum olarak “atlatmış” olduk. Bir musibet bin nasihatten etkili olmadı, çocukların maruz kaldığı muamele, gelecekte bunu engelleyecek olumlu bir sonuca da ulaşmadı.