Devletin en köklü ve başarılı kurumlarından birisi olan dışişlerinde “liyakat, kurumsal süreklilik, tecrübe” Osmanlı’dan Cumhuriyet’le titizlikle korunan özelliklerdi. Büyükelçiler, dış politikanın oluşmasına katkı veren, uluslararası kurumlar ve devletlerle ilişkileri yürüten, bu ilişkilerin siyasi, ekonomik ve kültürel yönlerini bilen, uluslararası hukuk bilgisine sahip kişiler olarak tanımlanırdı.
Türkiye’nin 140 büyükelçiliği var. Bir yıl önce dışarıdan atanan büyükelçi oranı yüzde 10’a ulaştığı zaman, “ölçü kaçıyor, ilk defa böyle bir şey yaşanıyor” sesleri çıkıyordu.
Bugün durum bir kademe daha ileri. 140 büyükelçinin yaklaşık yüzde 20’si, sayısal olarak 25’i meslek dışından atanmış durumda. Bu gidişle, dışişleri bakanlığı gelenekleri ve memurları adım adım etkisiz hale gelecek.
Mesele elbet isimler değil. Aralarında görevini layıkıyla yapanlar mutlaka vardır.
Melese siyasi niyette, tarihsel pozitif gelenekleri tahrip eden kurumsal erozyonda…