Babası öldü.
Yetim büyüdü.
Üvey evlat oldu.
Tutuklandı.
Hapse atıldı.
Sürüldü.
İşsiz kaldı.
(Şöyle yazıyordu o sıkıntılı günlerde kaleme aldığı günlüğüne: Harcamalarım fazla değil, zira gelirim hep az.)
Yatağından çok siperde yattı.
Hastalandı.
Böbreklerinden.
Cephede yaralandı.
Kolundan, kaburgasından.
Şarapnelle vuruldu.
Gözünden, göğsünden.
Mesleğinden atıldı.
İdama çarptırıldı.
Kardeşleri öldü.
Çocuğu olmadı.
Boşandı.
Karaciğeri iflas etti.
Mustafa Kemal.
Evladı olmayan yetimin, duygularını anlatın evlatlarınıza, 23 Nisan’da… Anlatın ki, o yetimin kendilerine bıraktığı hediyenin kıymetini kavrasınlar.
Kısacık ömründe bir insanın başına ne felaket gelebilirse, hepsi geldi.
Bunu anlatın.
Direnen…
Teslim olmayan ruhu anlatın.