Fenerbahçe’de gözlemlediğim ikinci büyük problemse takımdaşlığın kaybolmaya yüz tutması. Sahada bir grup hareketinin kalmaması, herkesin bireysel olarak ön plana çıkıp, takımın geri kalanının suçlu ilan edilmesinden çekinmemesi. Trabzon’la oynanan kupa maçında yaşananlar hâlâ taze, tribünden telefonlar, Deniz’in çıkarken gösterdiği tepki. Bu garip yönetim boşluğu, Kasımpaşa maçında da sürdü: 27’de Deniz’in kaçırdığı gol sonrası Ozan’ın ona tepki göstermesi. Deniz’in yanıtı… 70’te bu kez Mehmet Ekici’nin frikiğinde etrafındakilerin vücut dili. Muriç’in yalnızlığı ve ayaklarının birbirine dolanması. Dikkatli izleyicilerin gözünden kaçmamıştır bu detaylar.
Kulüpte net bir otorite boşluğu var. Bu da takım içi gruplaşmalara veya en azından bütüncüllüğün kaybına yol açmış.