Konkordato hem mali durumu kötü olan borçluları hem de alacaklılarını korumayı amaçlar. Bir bakıma iflasa sürüklenen şirketin tutunacağı son daldır. İstenir ki şirket zor durumu atlatsın, iflas ederse alacaklıları da mağdur olacağından, elinden tutup kaldırarak faaliyeti sürsün, borcunu ödesin.
Gazetemizde dün bu konuya geniş yer verdik. Arkadaşımız Merve Yiğitcan, konkordato sayısının ilk 5 ayda 500’e dayandığını yazdı. Piyasa aktörleri bu durumu ekonomideki yavaşlamaya ve maliyet artışına ilave olarak finansmana erişimde yaşanan sorunlara bağlıyor. Durum çok ciddi denilebilir.
Burada dikkat edilmesi gereken, konkordato kararlarının nasıl verildiğidir. Alacaklısından kaçmak için mi yoksa zordaki şirketini çalışır vaziyette tutup borçlarını ödemek için mi olduğu kritik noktadır. Kararların mahkemede yeterli teknik inceleme yapılmadan alelacele alındığı endişesi had safhada…
İflastan kaçınma yolu mudur?
Evet. Tam da budur ancak hileli konkordato başvuruları da çok sık rastlanan bir durumdur. Konkordato kararı alan şirketler borçlularına karşı korunurken, alacaklılar için herhangi bir önlem yok. 700 güne çıkan tasdik kararları ciddi mağduriyet yaratıyor, suistimaller, zincirleme iflasları tetikleyebiliyor.
Önü alınamazsa seri iflaslar başlar mı?
Ekonomi, bu duraktan hayli beride… Ancak güven duygusunun kaybolduğu, iş ahlakının bozulduğu düzlemde, testiyi kıran ile suyu getiren’i ayırt etmek zorlaşıyor. Buna da yavaş ve yanlış işleyen hukuk sistemini eklersek iflas pandemisi tehdidi belirginleşir. Ekonomi yönetimi hızlı ve adil olmalı…