Yer değişir, gök değişir, ova değişir, vadi değişir, dağ değişir, taş değişir. Bir kere “mutfaklar yandı ama mutfaktaki yangını söndürürse yine o söndürür” algısı değişmez. 21 yıllık tablo! Yine değişmedi. İktidar adayı kazandı. Muhalefet adayı kaybetti. Bu yüksek kriz koşulları altında ve 21 yıllık yıpranma karşısında halkın çoğunluğu muhalefetin iğnesini iktidarın saray balonuna batırıp patlatması bekleniyordu. Kılıç iğne olamadı. Balona saplanamadı. Balon çelikleşti. İğnenin ucu kırıldı.
İktidar 21 yıldır yaptığının aynısını yine tekrarlardı; “bölünme korkusunu” öne çıkardı ve halkın dikkatinden mutfaktaki yangını kaçırdı. Çoğunluğu aldı. Güçlü iktidar yoktur. Zayıf muhalefet vardır. Muhalefetin iktidarı değiştirebilecek gücü olsaydı bugün Türkiye farklı bir tabloya uyanacaktı. Stratejisi tutmadı. Kılıçdaroğlu dürüst insan, demokrat kişi ama bu değerli özellikleri halkın çoğunluğu kavrayamadı ve muhalefetin gücü değişimi yapmaya yetmedi. Bir araya gelip muhalefet ittifakı kurarak oyları artırma çabasına giren partiler, iktidara 21 yıldır oy veren kitlelerden yeteri kadar insanı ikna edip inandıramadılar.