Lice’de akıtılan kan ve gözyaşı, anlaşılan, basınımızı fazla ilgilendirmiyor.
Yukarı Çalıbükü köyünde güvenlik güçlerinin açtığı ateş sonucu, iki vatandaş yaşamını yitirdi, bir de ağır yaralı var.
Habere dünkü gazetelerin birinci sayfalarında itibar edilmemişti, neredeyse gözükmüyordu bu kanlı olay…
Oysa konu çok önemli.
Hem ‘insan hayatı’yla, hem ‘barış’la ilgili olduğu için önem taşıyor.
‘Çözüm süreci’ni doğrudan etkileyebilecek bir konu olduğu için üzerinde durulması gerekiyor.
Ama görülen o ki, iki ölüm ‘haber’den sayılmıyor.
Yazık!
Oysa, bu ölümler ve karakol-kalekol inşaatlarına karşı Kürdistan coğrafyasında tırmanan eylemler ‘alarm çanları’dır.
“PKK yol kesiyor, halkı kışkırtıyor, ateş açıyor; ne yani devlet karakol da mı inşa edemeyecek?” demek yetmiyor, yaşananları, gerçeği izah etmekten uzak kalıyor.
Çünkü, devlet bugün PKK ve lideri ya da önderiyle diyalog içinde, müzakere halinde.
Uzun zamandır öyle.
Bir yanda Erdoğan, diğer yanda Öcalan; top uzunca bir zamandır ikisinin arasında gidip geliyor.
Realite buysa, Öcalan ve PKK tarafının duyarlıkları Ankara’da önemsenmek zorunda.
Barış yapmak istediğin tarafın hassasiyetini görmezden gelmek, zamanla barış ve çözüm yolunu tıkamaya başlar.
Eski deyişle, eşyanın tabiatında vardır bu.