HDP eş başkanları seçimden sonra eleştiri, özeleştiri mekanizmasını işleteceklerini söyleyerek Meclis muhalefetinin genel suskunluğundan farklı bir pozisyon aldılar. Bu muhasebe sürecinin nasıl sonuç vereceğini birlikte gözlemleyeceğiz. Millet İttifakı’nda ise benzer bir çaba şimdilik ufukta görünmüyor. CHP’nin yeni MYK kurması gibi kozmetik değişimler haricinde ana muhalefette bir gelişme yaşanmadı. Politik ön kabullere dair bir sorgulama, izlenen stratejinin doğru olup olmadığına ilişkin açık bir tartışma, bundan sonra izlenecek yolu birlikte belirleme istenci vb. hiçbiri ortada yok.
Millet İttifakı’nın diğer 5 lideri sırra kadem bastı. Sanki yenilgi yalnızca CHP’nin yenilgisi, kendileri bu seçime girmediler de önceden rezerve ettikleri Meclis koltuklarına oturdular gibi bir tavır içindeler. Kılıçdaroğlu ve CHP üzerinde eleştirilerin yoğunlaşması anlaşılır elbette, çünkü masanın kurucu siyasi iradesi CHP’dir. Ancak diğer 5 partinin hiç mi eksiği yoktu? Kılıçdaroğlu’nun seçilememesi sadece CHP yönetiminin bir sorunu mudur? Seçim öncesi laik kitlelere yüksek perdeden konuşan, mevkileri paylaşan, bizim iznimiz olmadan karar alınmayacak diyerek dereyi görmeden paçaları sıvayan o “ılımlı”, “demokrat”, “bilge” sağcılar şimdi neredeler?