Charlie Hebdo’nun karikatürünü köşemde yayımladım çünkü; 12 insanın yazıp çizdikleri için kör şiddete kurban edildikleri bir katliamın ardından mesajlarını ağlayarak “Hepsi Affedildi” diye veren bir figürde “nefret” ve “hakaret” görmediğim gibi aksi türlü davranmaya da vicdanım elvermezdi.
Herkesin bir kutsalı olabilir, eğer kutsaldan bahsediyorsak, bir gazeteci olarak benimki de “ifade ve vicdan özgürlüğüdür”. Düşüncelerini mizahla dile getiren meslektaşlarımın barbarca katlini görmezden gelseydim, işte o zaman aynaya bakamazdım.
Ben, düşünce, inanç, ifade ve vicdan özgürlüğüne inanırım. O kapak benim için bir insanlık, bir hoşgörü çağrısıdır. Ben böyle anladım.
O kapak böylesine bir katliamın ardından bir gazeteci olarak benim için onur meselesidir.
Koyamasam ben ben olmazdım.