Artık şu “çocuklar büyüklerinin makamına oturur” geleneğinden vazgeçelim.
Onun yerine büyükler 23 Nisan bayramında çocukların yerine geçsin.
Örneğin cumhurbaşkanı bir tamir atölyesinde çıraklık yapan parmak kadar çocuğun yaptığını yapsın 15 dakikalığına olsa bile.
Ulaştırma Bakanı öğrencilerle birlikte kalabalık bir otobüs durağında beklesin, o itiş kakış sırasında otobüse binmek istesin.
Sağlık Bakanı hastanede sıra bekleyen kolu kırılmış bir çocuğun yerine geçip baksın bakalım müdahale ne kadar zamanda yapılacak?
Büyükşehir belediye başkanları 5 dakika da olsa kâğıt toplayan çocukların altında ezildikleri tekerlekli çuvalların altına girsinler.
Milli Eğitim Bakanı Kuran Kursu öğrencisi olsun örneğin, duayı yanlış okuduğunda sopayı başına yesin.
Sanayi Bakanı merdiven altı tesislerde çalıştırılan çocuklar gibi ağır makinelerin arasına girsin, ustasına dökmeden çay getirmeye çalışsın.
Ama elbette en önemlisi şu;
Bu bayram sadece çocukların eğlencesi olmamalı. Çocuklar eğlenecekler doğal olarak ama büyükler çocukların sorunlarına eğilmeyi öğrenmeli, özellikle çalışan, çalışmak zorunda bırakılan minicik çocuklarımızın durumunu görmeli, çözüm bulmak için çabalamalı.