H. Ayhan Tinin
Sanat da var / Müzik
‘Bir mavi akşamında söylenince şarkılar’.
Çalınsa da artık öyle içten, öyle naif, öyle tutkulu olmayacak demek…
Son eski romantik.
Aşkla her karşılaştığında, gitarına gökyüzünden notalar yağan adam…
Her ihtimale karşı sevdayı hayatından ayırmayan ‘aşık oldum, kıskandım, çok aldattım, çok aldatıldım, ne aşklarımdan ne şarkılarımdan vazgeçmedim’ diye samimiyetle konuşan İlhan Şeşen…
Demek seni de bu baharda uğurlamak varmış.
Artık zor geliyor böyle veda yazıları, kime hüzünleneceğimizi şaşırdık iyiden iyiye…
Şimdi ben bu şarkıları kimden dinleyeyim İlhan abi? Kim senin naifliğinde söyleyecek?
En acı aşkların, en bahtiyar notalarla sona erdiği ayrılık şarkılarını, sen yapmadın mı?
Yaz gelirken de kış gelirken de kimseden mektup beklemezdik fakat o mevsimin aşk şarkısını beklerdik ‘Amca’dan.
‘Daracık bir sokakta, yürürken yapayalnız / Umutlarla kim bilir / Dudağımda bir ıslık, yanımda güzellikler / Sönerken birer birer…’
70’lerin sonu, 80’lerin başı Cumhuriyet caddesinin sonunda pencereleri mavi boyalı bir Bodrum evi…
Henüz Metin abi ‘Club Pirinç’i açmamış. Armağan’ın pansiyonunun hemen sırasında bir evde oturuyorlar. Semra abla mis gibi sucuklu kuru fasulye yapmış…
Yemekten kalkınca, evin iki yüz metre ötesine Mavi Bar’a geçiyoruz.
Üç adam ve onlarca aşk şarkısı…
‘Bir Mavi akşamında çalınınca şarkılar / Söylenince şarkılar / Isırıp dudağını…’
Harun ve Güzide, Bruno var sanırım, başka kimler; bilemiyorum ki elli yıla yakın olmuş!
İlk böyle bir akşamda tanıştık ‘Amca’ İlhan Şeşen ve Grup Gündoğarken’le, bir daha da çıkmadılar hayatımızdan…
Hüzün ve öfke toplumu ve sokakları teslim aldıkça belki aşk şarkıları da anlamını yitirdi ama, kendi hayatlarımıza çekilip gizli gizli akşamüstlerinde, gündoğumlarında denizi seyrederken, o şarkılarla titredi yüreğimiz.
Sonra bir şey olmamış gibi yaptık.
O şarkılar hiç dinlenilmemiş, hiç dilimize takılmamış gibi…
Manisa’da doğup İstanbul’da hukuk okuyan, avukatlığı müzik için kolayca bırakıp şarkıcı olan Levent Kırca’nın televizyon klasiği ‘Olacak O Kadar’ın jenerik müziğini yapan, bir kuşağın efsanesi olmuş, onların çocuklarının da ilk aşklarına nefes olmuş İlhan Şeşen dün aramızdan ayrıldı.
Bugün büsbütün vedalaşıyor.
Masum ve derin aşklar, çocukça sevgiler, Moda kıyıları, Bodrum mavisi senin gidişinle birlikte biraz daha soluyor hayatımızda.
Her şey kulüplerin dans pistlerinde, ayrılık şarkılarında göbek atılmasıyla bitti belki…
Gün geçtikçe eksildiğimizin, bir distopyanın üzerimize çöktüğünü fark etmedik.
Aşk yokmuş gibi yaptık. Hiç acımamış gibi…
Ama sen varmışsın gibi yapamayız İlhan abi, bunu bizden bekleme!
Senin şarkılarını söylerken bu yaz, iki damla gözyaşı borcumuzu ödeyeceğiz hayata, kimseye göstermeden…