Britanyalı ressam John William Waterhouse’un Viktoria Dönemi’nin ünlü şairlerinden Alfred Tennyson’ın aynı adlı şiirinden esinlenerek yapığı 1888 tarihli yağlı boya tablosu.
Tennyson’ın şiiri, ortaçağın başlarında yaşadığına inanılan Kral Arthur döneminde geçiyor. Kralın bulunduğu Camelot şehrinde akan bir nehrin ortasında, bir kulede hapis yaşayan Shalott Leydisi Elaine, kuleden dışarı bakarsa lanetlenecektir. Dış dünya, yalnızca odasındaki aynasından gördüklerinden ibaret olan Shalott Leydisi, kulesinin yakınlarından şarkı söyleyerek geçen bir şövalyeye aşık olur, cama koşar, lanetlenir ve adadan kaçmaya karar verir. Ancak kıyıya ulaşmadan hayatını kaybeder.
Shalott Leydisi’nin, nehirde kayıkla kıyıya doğru yol alırken resmedildiği eserde, yüzündeki iç çekmeyi andıran ifadesi onun lanetlendiğini ve ölüme doğru ilerlediğini bildiğine işaret ediyor.
Kayığın üzerinde üç mumdan yalnızca birisi yanıyor. O da sönmeye çok yakın, tıpkı Elaine’in hayatı gibi.