Yine de bu kadar korkunç saldırıdan sonra Fransa’da hem siyasetin hem medyanın hem de toplumun olgunluğu başka bir alternatife de işaret ediyor.
Yaşadıkları büyük bir trajedi ama ne şanslılar ki en radikal partilerden, Korsika, Bask ya da Yeni Kaledonya’daki ayrılıkçı gruplardan bile bir lider çıkıp Fransa hükümetine “Katilsiniz! Eliniz kanlıdır, yüzünüzden, ağzınızdan, tırnağınıza kadar her yerinize kan sıçramıştır. En büyük terör destekçisi olduğunuz ortaya çıkmıştır” demedi.
5 Aralık’ta Eyalet Seçimi var ülkede ama hiçbir parti lideri katliam alanına gidip “5 Aralık’ta Hollande’ı devirmek başkadır” diye akbaba siyasetinin peşinden koşmadı.
Fransız Komünist Partisi saldırının ardından yayınlandığı mesajında “Saldırılara karşı, özgürlük, eşitlik, kardeşlik ve barış adına birleşelim” dedi.
Seçimlerin favorisi, bir sonraki cumhurbaşkanlığı seçiminin güçlü adayı ırkçı göçmen karşıtı Ulusal Cephe’nin lideri Marienne Le Pen bile bu gollük fırsatı “Schengen askıya alınsın, çifte vatandaşlık düşürülsün, selefi camiler kapatılsın. Biz ulusal trajedi yaşıyoruz. Artık Fransızlar güvende değil. Hollande’ı olağanüstü hal ilan ettiği ve sınırları kapattığı için takdir ediyorum” diyerek gole çevirmekten imtina etti, hükümete destek verdi.
Ana muhalefet Halk Cephesi’nin lideri Sarkozy, Hollande’ı ona anlattığı gizli bilgileri teşhir etmekle tehdit etmedi “Fransa değerleriyle, kimliğiyle ve halkıyla büyüktür. Tarihimiz sınavlarla dolu. Bunların her zaman üstesinden gelmeyi bildik. Bunun da üstesinden soğukkanlılık, kararlılık ve güçle geleceğiz” dedi, halka moral verdi.
Fransızlar ne kadar şanslı ki gazetecileri de bu katliamı karşıt fikirleri şeytanlaştırmak, sansasyon, politik aktivizm için kullanmadı.