“Sayın Arınç Vicdanı”nın felsefeye temel giriş dersleri sürüyor.
Yeni konumuz, “Sayın Arınç Kalbi”nin kime sevgisi azaldı, hatta yok oldu?
Sıradan bir ailede hemen “aile içi, eş durumu” filan akla gelir ama hayır. Kendisi Allahtan diyor ki, “Evde mutluyuz.”
O zaman “işyeri”nde sorunlar var.
Ya patrona ya diğer çalışanlara karşı bir sevgi azalması söz konusu.
Ama biz o kişinin kim olduğunu asla bulamayacağız!
Zor.
Tahmini bile zor.
Kendisinin onun adını bildiği bile şüpheli. Söylerdi yoksa.
Seçim sonuçlarına göre söyleme ihtimali var.
Bu cesaret midir yoksa esaret mi Mefharet?
***
Bu hususu şöyle ifade etti kendileri:
“Birilerine olan sevgimiz belki kayboldu.”
Bu ülkede (halen) yaşayan birisi olarak yine de şükretmeli; hepimiz gibi.
Çünkü onca insan yattığı yerden, kimi bayrağa sarılı tabutlardan, kimi Dağlıca’dan, kimi memleket dağlarından, kimi Gezi bağlarından, kimi Suruç kimi Ankara Garı’ndan, kimi Ermenek, Soma’dan, kimi cephanelik içinden, Afyon’dan, işyerlerinde 1500 işçinin katledildiği piyasalardan ruhlarını doğrultup diyorlar ki:
“Sizin sevginiz kaybolduysa bizim canlarımız kayboldu.”
