Bu ülkede insanî, vicdanî siyaset, devlet adamlığı vesaire bu sıvasız hane çocuklarının hakkını, haysiyetini, hayatını savunmakla olur…
Sadece asker olanların değil.
Bir evde basılıp öldürülen ‘ötekiler’in de.
Daha 7 yaşında Cizre’de vurulan Baran’ın da…
Babaları ‘şehit’ olduktan sonra doğan bebeklerin de.
Hepimizin insanlığı bununla mümkün.
Bir yol bulacaksak, insanca, haysiyetli; böyle mümkün.
‘Beyler’, bir kadın astsubaya, evladını kaybetmiş bir babaya, kardeşini yitirmiş bir ağabeye kulak vermekten, neden böyle diye anlamaya çalışmaktan, hak, hakkaniyet, adalet ve hayatı yüceltecek öyle bir yol aramaktan rahatsız olmayın!
Ya da daha doğrusu…
Biraz rahatsız olun!