Bu nasıl bir çürümedir ki, iktidar nasıl bir çürütme, kokuşturma başarmış, medya bunun içinde nasıl yuvarlanmış ki, insanlar şahsiyetlerini böyle .ok etmiş.
Değer mi, bilmiyorum; pespayelik olduğunu biliyorum. Ve korkarım bu pespayelik öyle kolay bitmeyecek. AKP öncesi de vardı; iğrençti. Bu dönem onu aşmayı da becerdi.
Daha öncekilerin yoğunluğuna karşı süreçler kısaydı, değişiyordu. Darbecilikten ‘sivil iktidar’ yanaşmalığına, 28 Şubatçılıktan hortumcuların vantuzluğuna, ihbarcılıktan cezaevi operasyonları vampirliğine.
13 yıl önce bu manzaraya karşı ayaklananlar da son sürat onların sureti, hatta sürenin uzunluğundan ötürü, çamurun daha koyusu, daha derini haline geldi.
Tabii bu güne ok atarken öncekine (hala) sarılıp yamanmak da ilginç bir karakter oyunculuğu!
Artık öncekine ok atarken bugün ok haline gelmiş olanların zaten diyeceği çok şey yok… Ama susmuyorlar. Üstelik ‘iç savaşlar’nda, kıyasıya linçlerle çirkinliğin, çirkefliğin asla sınırı olmadığını da göstererek.