Anayasa Mahkemesi’nin Can Dündar ve Erdem Gül’ün tutukluğundaki “hak ihlali” kararı, “bedel”in nasıl bir haksızlık olduğunun hukuki ilanında bir başlangıç.
Haberin, yazının, eleştirinin, düşünce ifadesinin “bedel ödeyecekler” muamelesine tabi tutulmasında, umarım “bedelli düşünce ve haber” açısından sonun başlangıcına, ceberut hukuk yorumlarının tasfiyesine işaret eder.
Geçmiş olsun, desek; tabii ki geçmedi, kolay geçmeyecek. O zaman “gelecek olsun!”
Darısı, çoluk çocuk, sivil-asker, şöhretli-şöhretsiz tüm “bedel mahkumları”nın başına!
Tabii “görünmeyenler”in de! Çünkü bir de “kimsesizler” vardır hep! “Özgürlükleri savunanlar” bile onları zor görür.
Şimdi memleketin önünde bir soru:
“MİT TIR’ları”nı “ifade etmek”; yani yazmak, haberleştirmek “casusluk” mu “ifade ve basın özgürlüğü” mü?