Ekonomi, vergi artışları ve enfl asyonun pençesinde her geçen gün daha zor zeminlere kayıyor. Bir yandan Körfez Dostlarından para kovalarken diğer yandan vatandaş dostların (!) cebine dadandık. Gün geçmiyor ki enflasyonu tırmandıran karar alınmasın. Kamunun fon arayışında cebe el atılmasın.
Fakat sorun şu ki hükümetin “rasyonele dönüş” sürecinde, kamuya fon temini için başvurduğu çarelere bakınca, “acaba IMF daha makul olabilir mi?” sorusu akla geliyor. 2000’li yılların başında borcumuzu ödeyip kurtulduğumuz IMF’ye muhtaç hale gelmemizin sebeplerini merak ediyorum.
Şimşek; kamuya fon temininde Ortodoks ancak kamu harcamaları heterodoks savurganlığında.
Eğer IMF olsaydı, harcamalar da rasyonele gelecek, gösteriş yatırımları duracak, seçim ekonomisi olmayacak ve Türkiye daha uygun şartlarda dış kaynak temin ederken içeride savurganlık bitecekti.