Hepinizin yakınında, pandemi günlerinde cenaze kaldıran eşi, dostu, yakını, mesai arkadaşı, konu-komşusu, birileri olmuştur illa; bir eş, bir evlat, bir ana-baba, bir kardeş olarak ‘son görevlerini layığıyla yerine getirememenin’ o insanlarda nasıl bir ızdıraba yol açtığını görmüşsünüzdür. Paylaşamadıkları acılarının nasıl daha da ağırlaştığını…Karantina yalnızlığının nasıl katladığını sancılarını… Bütün bu tanıklıklarımızın gereği olanı sormayalım mı; Bu nasıl bir insafsızlıktır?
Sizin usulünce helalleştikleriniz can da bizim kaybettiklerimiz patlıcan mı?