Okura not:
Günün 11’i, Türkiye medyasındaki görüş ve yorum çeşitliliğini yansıtmak amacıyla hazırlanmaktadır. Aşağıda özetini bulacağınız yazıya yer vermemiz, içeriğini onayladığımız ve/veya desteklediğimiz anlamına gelmez.
Yaşadığımız büyük krizden Kemalizm ya da İslamcılık ideolojileriyle neden çıkamayacağımızı önceki yazılarımda ele almıştım.
Ülkemizde insanların kurtuluş için ümit bağladığı diğer bir ideoloji de milliyetçilik.
Fakat milliyetçilik de bugünün karmaşık ve küresel krizlerini çözebilecek bir ideoloji değil. Tam aksine, bu krizleri daha da derinleştiren, eski dünyanın reflekslerinden biri. Asır başlarının çatışmacı, merkeziyetçi, tek tipçi zihin dünyasının ürünü olan milliyetçilik, günümüzün çok katmanlı, akışkan ve ağ temelli dünyasının gerçeklikleri ile uyumlu değil. Çünkü bireyin ve yerel kimliklerin öne çıktığı, küresel etkileşimlerin ülke sınırlarını aştığı bir çağda yaşıyoruz artık! En acil sorunlarımızdan biri, her geçen gün daha çok derinleşen ekonomik krizimiz.
Fakat Türk milliyetçiliğinin (veya milliyetçi olduğunu iddia eden siyasi hareketlerin) teklif ettiği somut, uygulanabilir ve günümüz küresel ekonomisiyle uyumlu bir ekonomik kalkınma modeli yok! Ne bir üretim vizyonu, ne milli gelirin adil dağıtımına dair bir teklif, ne de bir refah stratejisi koyabiliyorlar ortaya. Milliyetçi partilerin ekonomiyle ilgili önerileri, “milli ekonomi”, “yerli ve milli sanayi”, “ekonomik bağımsızlık”, “dış güçlere direniş” gibi, kulağa hoş gelen ama içi boş sloganlardan ibaret. Bugün artık anlamını yitirmiş bir “kendi kendisine yeterlik” ezberini tekrarlıyorlar. İnovasyon, verimlilik, katma değerli üretim, küresel rekabet gücünün arttırılması gibi konularda elle tutulur, detaylandırılmış ve gerçekçi önerileri yok.
Ekonomi, onlar için genellikle milli gurur ve “dış güçler” söylemiyle gölgelenen tali bir konu. Gündemleri ağırlıklı olarak kültürel tehdit algıları, semboller ve kimlik siyasetiyle sınırlı. İhtiyacımız olan, tüm ideolojilerin ve özellikle de milliyetçiliğin dar kalıplarının ötesine geçen; adaleti, hukukun üstünlüğünü, temel hak ve özgürlükleri, eşit vatandaşlığı, çoğulculuğu ve toplumsal çeşitliliği esas alan; refahı artırmak için inovatif formüller sunan, yaşadığımız çağın gerçeklerine uygun yeni bir toplumsal mutabakat ve yönetim anlayışı.