Altında yatan düşünce ise iktidarları zamanında berbat ülke yönetimleriyle kendini yok eden, kalan parçaları da AKP tarafından yutulan, siyasi vb. ile “alınan” ve eritilen merkez sağda bir partinin hayat bulmasının zorunluluğuydu. Bu, AKP’nin, “Cumhur İttifakı’nın” da parçalanma sürecini geliştirecekti. İktidardan uzaklaşan seçmene rahat bir seçenek sunulmasıydı.
CHP’nin tek başına iktidarı devirecek büyük bir güce evrilemeyeceği saptaması (bazıları hayalini kursa da!) büyük bir ittifak gücü yaratılmasını dayatıyordu.
Beklenen ve gerçekleşen altı başkanlı toplantı ve fotoğrafa bakıyorum.
İttifakın mimarı, özellikle kendini merkeze oturtmuyor.
Fakat bütün diğer liderler bunun bilincinde.
Böyle bir ittifak, alçakgönüllülüğü öne almakla gerçekleşebilirdi. Bu yaklaşım tüm liderlerin de benzer alçakgönüllük ve dayatmalardan kaçınan yaklaşımlarıyla bugünkü düzeyine ulaşabilirdi.
