Filiz gibi delikanlılar ölüyor. Küçücük çocuklar yetim, kadınlar dul kalıyor; anne babalar acı içinde…
Devlet büyükleri, bu bahtsız insanlarla adeta alay eder gibi konuşuyor.
Üstelik tamamen siyasi mülâhazalarla başlayan bir çatışma söz konusu.
Herkes, her şeyin farkında.
Lütfen biraz empati yapınız… Acılı ailelerin hisleriyle oynamayınız. Bir evlât kolay yetişmiyor. Onca emek, onca uykusuz gece, onca gözyaşı, çaba ve çocuğunuz elinizden kayıp gidiyor.
Şehit cenazelerinde anaların feryatları, çocukların hıçkırıkları, anlatılan öyküler, yarım kalan hayatlar, bunlar yeterince insana ıstırap veriyor.
Bir de iktidarın o vurdumduymaz hali…
Yeter artık!!!