Partililerin yarı kutsal gözüyle baktığı parti büyüklerinin yakın akrabalarını kendi taraflarına çekmek! Böylece, onların bu davranışını onaylamayan partililerin de ağzını bir ölçüde kapatmak… Önderin çocuğuna, torununa dil uzatamaz hale getirmek. Yani, rakip partinin işleyişine müdahale etmek.
Bu, dünyada parlamenter siyasetin yüzyıllar içinde oluşmuş ahlâk anlayışına, dolayısıyla partiler arası “centilmenlik” anlayışına vurulmuş bir darbe demektir.
(…) her mücadele türünün kendi tarihi süresinde oluşturduğu yazısız efendilik kuralları vardır, bir mertlik anlayışı vardır. Bu oyun, öbürünü nasıl içinden parçalar, etkisizleştiririm diye oturup uzun uzun hesap yapmayı, bu hesaplara dayalı strateji kurmayı kaldırmaz.
Bunlar, Erdoğan’ın umrunda değil. Böyle şeyler yapa yapa, bu toplumun siyasetinde, zaten yalan yanlış kurulmuş bütün etik anlayışını erozyona uğratıyor.
“Osmanlı’da oyun çok” demişler. Erdoğan’la Davutoğlu’nun Osmanlı sevgisi biraz da bundan geliyor olabilir.