2007’den sonra TSK’ya yönelik başlatılan tasfiye hareketinin sebebi çözülebildi mi?
Bu tasfiye operasyonun hedefinde olan eski Genelkurmay Başkanı İlker Başbuğ, tahliye edildikten sonra Hürriyet’e verdiği mülakatta bu soruyu şöyle yanıtlamış: “Dış operasyon konusunda bir bulgu yok, bir veri yok bu konuda. Ancak değerlendirmeler yapılıyor. Birçok şey söyleniyor. 1 Mart Irak tezkeresinin Meclis’te kabul edilmemesinin doğurduğu sorunlardan söz ediliyor mesela…”
İlker Başbuğ, tahliye edilmeden bir hafta önce Mehmet Barlas ile yaptığı söyleşide “Milli orduya kumpas” sorusuna da benzer bir yanıt vermiş: “Kumpası soruyorsunuz. Evet, gizli tanıklarla, ayarlanmış hâkim ve savcılarla kumpas kuruldu bize… Bana niye bunu açıklamadınız diye soruyorsunuz. Hâlâ kimse tam olarak açıklayamıyor ki bugün bile.”
Başbuğ’a haksızlık yapmayalım; siyasilerin, hatta medyanın durumu da bundan ileri değildi. Koskoca bir ordu operasyon yiyor ama nedenini bir türlü analiz edemiyor.
AK Parti’ye yönelik olarak da benzer bir tasfiye operasyonu başlatıldı; ancak bu operasyonun da tüm yönleriyle analiz edildiğinden kuşkuluyum. Bu çözülemediği içindir ki, hâlâ operasyonun devam ettiği görülemiyor.
Demek ki, bu ülkenin sorunu ne ‘güçlü ordu, güçlü Türkiye’ edebiyatı ne de ‘güçlü hükümet’ iddiasıdır; asıl sorunumuz düşünce üreten milli güçlerden yoksun oluşumuz.
Temel politikaları dışarıdan -içerideki uzantıları aracılığıyla- başka bir güç tarafından belirlenen, yönü çok önceden tayin edilmiş, nereye sürüklendiğini ayırt edemeyen askeri, siyasi ve bürokratik kadroların hâkim olduğu bir sisteme sahibiz.
Bunu TSK’nın çaresizliğine, hükümetin bugünkü sıkışmışlığına bakarak da rahatlıkla anlayabiliriz.
