Türkiye’de eğitimin bir tane sorunu var, diğer bütün sorunlar bu tek sorunu ortaya çıkaran alt başlıklar. O sorun da eşitsizlik.
Türkiye’de ülke çapında ve hayatın her alanında yaşanan eşitsizliklerin başladığı ve her yıl yeniden yeniden üretildiği yerin adı eğitim. Ve bu eşitsizlik meselesi bugünün meselesi de değil. Taa en başından itibaren var olan bir sorun eşitsizlik.
İdeal anlamıyla eğitimde eşitlik, eşitsizliğin yüzde 20’yi aşmaması anlamına geliyor.
Yani, aynı sınıfta okuyan çocuklardan en iyiler eğer sınavda 100 alıyorsa, en kötülerin de 80’den az not almaması gerek.
Türkiye açısından bu çok ütopik bir hedef. Çünkü bizim sınıflarımızda 100 alan en iyi öğrenciyle 0 alan en kötü öğrenci bir arada duruyor.
Yüzde 20 farkı hedeflemek Türkiye’de eğitim konularına köklü bir bakış açısı değişikliğini gerektiriyor. Bir yerde eğitimle ilgili bütün paradigmaları değiştirecek, örgütlenmeyi ve sistemi baştan sona gözden geçirmeyi gerektirecek bir bakış açısı değişikliği bu.