Yangın var yangın! O yangın senin eve ulaşmadan harekete geçmeyeceksin biliyorum ama sana kötü bir haberim var. Yangın senin eve çoktan ulaştı. Odanda dumandan göz gözü görmüyor. Sen o esnada reddiye ya da tekfir yapmakla uğraştığın için yangının farkına varmıyorsun sadece.
Niçin bunca öfkeyle yazıyorum ben peki? Çünkü elimizdeki son umut, son çare, son deva da kendisini bizatihi o umudun, o çarenin, o devanın sahibi zanneden adamlar tarafından yok edilmeye çalışılıyor.
Allah’ın -haşa- distribütöre de, onun dinini kurtaracak kaplan vaizlere de, zaten dindar gençleri “fanatik” hale getirecek hocalara da ihtiyacı yok. Ama benim, bizim, hepimizin Allah’ın şefkatine, merhametine, bağışlayıcılığına ihtiyacımız var.