“Millet olmak” sadece aynı toprak parçasında yaşamak, aynı devletin nüfus cüzdanını ve pasaportunu taşımak anlamına gelmez; ortak davalarda benzer tepkiler vermeyi de gerektirir “millet olmak”…
Neşede ve tasada ortak hareket eder milletin bireyleri… Biri kahkahalar atarken diğeri katıla katıla ağlamaz aynı olaya tepki verirken…
Özgecan hunharca katledildi; ama ölümüyle, galiba, bu topraklarda yaşayan bizlere, aynı milletin birer unsuru olduğumuzu hatırlattı.
Bunun değerini bilelim.
Tepki verilmesi gereken hemen her olayda farklı köşelerde konuşlanan, bunu marifet sanan insanlar olmaya veda etme zamanımız geldi.
Düğünlerde ve cenazelerde dahi birleşemiyoruz; farklı olma ihtiyacı bizi stadyumlardan bile uzak tutuyor. Daha ne zamana kadar?
Medyamız, bir kereliğine olsun, çatlak ses aramaktan vazgeçsin; elde ettiğimiz ahengi kaybetmemek için onu koruma reflekslerimizi geliştirmeye bakalım.
Özgecan’a bu kadarını borçluyuz.