İktidar, bugüne kadar çözmek iddiasıyla hareket ettiği ne kadar sorun varsa, bu sorunları çözmek bir yana, daha da ağırlaştıran adımlar attı. Kendilerini her koşulda destekleyenler dışında, toplumun farklı kesimlerinin taleplerine kulaklarını tıkadılar. İşini, ekmeğini, doğayı, yaşam alanlarını savunanları, hakkını arayanları zor ve şiddet yoluyla engellemeye, sindirmeye çalıştılar.
Emekçilerin en temel haklarına, kazanımlarına ve özgürlüklerine yönelik saldırılar konusunda en cesaretli, en kararlı iktidar olarak şimdiden tarihe geçtiler. Geçtiğimiz yıllar içinde emekçilerin güvenceli istihdam, sağlık ve emeklilik hakkı başta olmak üzere neredeyse bütün kazanılmış hakları adım adım tasfiye edildi. Piyasa merkezli ekonomi politikaları sonucunda tüm ülke adeta ‘ucuz emek cenneti’ haline getirildi. Gelinen noktada çalışan nüfusun yarısından fazlası asgari ücretle geçinmeye çalışırken, asgari ücret neredeyse ortalama ücret haline geldi. Bütün bunlar, AKP döneminin emekçiler açısından neden bir ‘yıkım dönemi’ olarak anılması gerektiğini gösteriyor.